ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16/4/2009 Της ΝΑΝΤΙΑΣ ΓΙΑΝΝΙΡΗ Αλλοι με βλέμμα σκοτεινιασμένο και ανήσυχο, άλλοι στωικοί μα πικραμένοι, ολοένα και περισσότεροι συμπολίτες μας κουβαλώντας το βαρύ φορτίο της ανεργίας σχηματίζουν ουρά στα γραφεία του ΟΑΕΔ, όπου ξεδιπλώνονται ποικίλες πτυχές της ανεργίας λόγω της πρόσφατης, μα αλίμονο, και της παλιότερης ως φαίνεται κρίσης. Νέοι, μεσήλικες, αλλοδαποί, γυναίκες, αδιακρίτως... Τέτοια είναι η ανασφάλεια και το άγχος που επικρατεί ώστε δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που προσέρχονται στον ΟΑΕΔ προκαταβολικά, πριν τεθεί θέμα απόλυσης ή άλλοι με τη βεβαιότητα της επικείμενης απόλυσης, για να πληροφορηθούν τις δυνατότητες που τους δίδονται. «Επικρατεί γενικευμένη ανασφάλεια. Το βλέπω εμπειρικά, αλλά καθημερινά. Από το 2003 που εργάζομαι στον ΟΑΕΔ, ολοένα αυξάνεται η ανεργία. Ας μη γελιόμαστε, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας να καλύψουν τη ζήτηση. Η τάση είναι αύξηση της ανεργίας - μείωση της απασχόλησης. Η κάλυψη επιδοτούμενων θέσεων εναπόκειται στη διακριτική ευχέρει

Το πολίτευμα της χώρας, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου παγιώθηκαν ήδη στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ακολουθεί καθοδική πορεία εδώκαι πολύ καιρό. Πρόκειται για μια κρίση διαρκείας, που στο επίπεδο των δημόσιων θεσμών γίνεται αισθητή ως κρίση αξιοπιστίας. Από όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης φαίνεται ότι οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται πια βασικούς παράγοντες του πολιτικού συστήματος: πολιτικά κόμματα, Βουλή, κυβέρνηση, δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, τοπική αυτοδιοίκηση, εργατικά σωματεία, ΜΜΕ, πανεπιστήμια κ.λπ. βρίσκονται χαμηλά στην εκτίμηση της κοινωνίας. Το μεταπολιτευτικό όραμα για την παγίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε. Όμως η δημοκρατία αυτή, έτσι όπως λειτουργεί στη χώρα μας, δεν αρέσει πια σε κανέναν. Αυτή η εγχώρια θεσμική κρίση σήμερα εκτυλίσσεται παράλληλα με μια οξεία διεθνή οικονομική κρίση που έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή και στην Ελλάδα. Μέχρι πρόσφατα, ευρέα τμήματα του πληθυσμού ζούσαν με σχετική ευμάρεια, που δεν ανταποκρινότ