Η Ανοιχτή Διακυβέρνηση είναι μια πρόκληση, μια θετική πρόκληση!
Ωστόσο, έχω τη γνώμη, ότι οι πρώτες τοποθετήσεις των Γενικών Γραμματέων μας πήγαν στο άλλο άκρο των επιλογών! Η Ανοιχτή Διακυβέρνηση τείνει να εξελιχθεί σε μια μορφή αξιολόγησης μόνο της κορυφής, τείνει δηλαδή να μεταβληθεί σε μια ελιτίστικη διαδικασία. Τυπικά και ουσιαστικά, αποκλείει τη δυνατότητα αξιολόγησης και συμμετοχής ανθρώπων, οι οποίοι δεν είχαν μέχρι τώρα τη δυνατότητα να έχουν θέση ευθύνης, ανθρώπων που δεν είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν πλήθος τυπικών προσόντων. Η Ανοιχτή Διακυβέρνηση δεν θα δώσει τη δυνατότητα της συμμετοχής στους φτωχούς, σ αυτούς που ψάχνουν τα προς το ζην. Για παράδειγμα αποκλείονται από τη διαδικασία οι άνεργοι: «Αναφέρατε τις εταιρείες/οργανισμούς που εργαστήκατε. Η μία είναι υποχρεωτική».
Θα μου πείτε, αυτές οι θέσεις δεν είναι θέσεις βιοποριστικές , είναι θέσεις ευθύνης, θέλουν εμπειρία, θέλουν γνώση, θέλουν προσωπικότητες, θέλουν καθηγητές - επιστήμονες. Δηλαδή η Ανοιχτή Διακυβέρνηση αφορά μόνο τους σπουδαίους; Δεν αφορά τους ανέργους; δεν αφορά τους φτωχούς; δεν αφορά τους κοινωνικά αποκλεισμένους; αυτούς που ψάχνουν ένα stage, ένα ρουσφέτι αξίας 400 ευρώ; Δεν αφορά τους ανθρώπους που δεν τους δόθηκε ποτέ –ούτε τώρα- η δυνατότητα να αναλάβουν θέση ευθύνης; Δεν αφορά τους ανθρώπους που δεν μπόρεσαν να σπουδάζουν συνέχεια, αλλά και αυτούς που σπούδασαν και δεν βρήκαν θέση ευθύνης; Μήπως, τελικά, και αυτές οι θέσεις θα αφορούν αυτούς που προήγαγε το σάπιο και αναξιοκρατικό σύστημα που καταγγέλλεται από παντού;
Θεωρώ , βεβαίως, ότι η απάντηση στα παραπάνω έχει ήδη δοθεί από τις επιλογές του ίδιου του Πρωθυπουργού, ο οποίος συμπεριέλαβε στην Κυβέρνηση και άτομα χωρίς περγαμηνές πτυχίων, αλλά με περγαμηνές έργου. Η απάντηση, βέβαια, προϋπάρχει και στο Σύνταγμά μας, το οποίο δεν θέτει ελιτίστικους περιορισμούς για τη συμμετοχή στα κοινά. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι δεν αρκεί μόνο η γνώση, αλλά χρειάζεται ένα συνονθύλευμα ιδιοτήτων. Κυρίως, όμως, πιστεύω ότι αναγνωρίζεται από όλους η αναγκαιότητα για πραγματικό άνοιγμα στους πυρήνες της κοινωνίας και για επιλογή «οστού εκ των οστών της και σαρξ εκ της σαρκός της». Δεν αρκούν οι βαθμοί και τα πτυχία, δεν αρκούν οι θέσεις και τα αξιώματα, δεν αρκεί η τυπική αναγνώριση αλλά χρειάζεται και η ΦΑΝΤΑΣΙΑ! Χρειαζόμαστε ανθρώπους ζυμωμένους μέσα στα προβλήματα και όχι μια διαδικασία που θα εντείνει έναν κοινωνικό αποκλεισμό!
Σίγουρα αυτό είναι μια θεωρητική προσέγγιση του θέματος. Διότι, βεβαίως, δεν μπορούν –και δεν πρέπει- να αγνοηθούν τα ΔΥΝΑΤΑ βιογραφικά. Πιστεύω όμως ότι θα πρέπει να γίνει και μία ευρύτερη αξιολόγηση πέραν των τυπικών προσόντων, μία όσμωση –θα έλεγα- δυνατοτήτων!
Σε κάθε περίπτωση, η δημοσίευση των βιογραφικών αυτών που θα επιλεγούν δεν πρέπει να εγκλωβίσει την επιλογή σε άκρως τυπικά προσόντα, προκειμένου να κερδηθεί και τυπικά το στοίχημα του εγχειρήματος της Ανοιχτής Διακυβέρνησης. Προσωπικά, δεν θα με «χάλαγε» να δω επιλεγμένο ένα βιογραφικό κάποιου/ας, ο/η οποίος/α θα είναι απόφοιτος/η Λυκείου ή και Δημοτικού αρκεί να με έπειθε πως μπορεί να τα καταφέρει. Εξάλλου, όπως ήδη ανέφερα, και στη σύνθεση της νέας Κυβέρνησης - και καλώς, πολύ καλώς, άριστα - έχουν επιλεγεί τέτοια πρόσωπα. Η Ανοιχτή Διακυβέρνηση μπορεί και πρέπει να ανασύρει, να «ξεθάψει» από την κοινωνία τις δημιουργικές δυνάμεις. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ…
Σχόλια