Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος το πολιτικό δοκίμιο  Μαζί τα φάγαΤε Η «ελεγχόμενη» χρεοκοπία του «ελεγχόμενου»  πολιτικού προσωπικού της χώρας μας Συγγραφέας: Μακράκης, Γιώργος Εκδόσεις: Οσελότος Έτος: 2012 ISBN: 978-960-9607-40-7 Κατηγορία: Πολιτική Περιγραφή  Μαζί τα φάγαμε: μια φράση εξόχως πολιτική, μια έννοια δηλωτική της αντίληψης των πολιτικών προσώπων που κυριάρχησαν ανενόχλητα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας τα τελευταία 30 χρόνια. Σας διορίσαμε, συνεχίζει ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, για να επιβεβαιώσει και να επαληθεύσει την πεποίθησή του, πως τα φάγαμε όλοι μαζί! Κι όμως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Τα φάγατε μόνοι σας! Μαζί τα φάγαΤε. "Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί." Θ. Πάγκαλος εφημερίδ...

Η διαρκής πτώση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος τα  τελευταία 30 χρόνια και η αποκάλυψή του τα 2 τελευταία μνημονιακά χρόνια οδηγεί σε κατακερματοποίηση του. Κάθε είδους  διαφωνία, μικρή ή μεγάλη, δηλαδή από το  μισό «όχι», μέχρι το γελοίο «παρών» και το τραγικό «απών», των πολιτικών μας προσώπων συνδέεται με την προσπάθειά τους  να δηλώσουν ένα ισχυρό παρόν για την  επόμενη μέρα, μέσα από φαιδρές διαφοροποιήσεις, οι οποίες, τις περισσότερες φορές, συνδέονται άρρηκτα με τη θέση που κατέχουν ή δεν κατέχουν. Άρματα πολιτών, δημοκρατικές συμμαχίες, πατρίδες και παρτίδες συνθέτουν το πολιτικό σκηνικό στη χώρα μας.  Η προσπάθεια δημιουργίας νέων πολιτικών φορέων με αφετηρία τις μισές απόψεις, τις μισές διαφωνίες και τις μισές συμφωνίες για επιβίωση, αλλά και οι άλλες προσπάθειες, οι ολόκληρες και πανομοιότυπες, όμως λίγο πιο δεξιά λίγο πιο αριστερά λίγο πιο κέντρο, εμποδίζουν το σχηματισμό ενός πραγματικά νέου κόμματος εξουσίας και πνίγουν εν τη γενέσε...

Η Ελλάδα ανήκει στους δανειστές? Ο προσανατολισμός της χώρας μας προς δυσμάς ή προς ανατολάς αποτέλεσε για χρόνια ένα πολιτικά αναπάντητο ερώτημα, ενώ η προσπάθεια για μια χώρα αυτάρκη, με δικό της αυτοκαθορισμό και παρουσία  απέβη άκαρπη.  Το πολιτικό μας σύστημα-προσωπικό, δεν κατάφερε δηλαδή όλα αυτά τα χρόνια ούτε κατεύθυνση να δώσει στην πολύπαθη χώρα μας, ούτε αυτοκαθορισμό μέσα από μια συντεταγμένη προσπάθεια ανάπτυξης και παρόλο που υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις. Εντούτοις,  το πολιτικό μας  σύστημα χρειάστηκε μόνο δυο χρόνια   για να  μας αποδείξει  μόνο του την φαυλότητα, τη γελοιότητα και τη σοβαροφάνεια  που το συνόδευε. Οι εκβιασμοί  και τα διλήμματα για χρεοκοπία ή χρεοκοπία, η κομματική πειθαρχία, η αλλαγή στάσης ανάλογα με το αξίωμα,  η αναποτελεσματική εφαρμογή και αυτών ακόμα των ψηφισθέντων βάρβαρων μέτρων, αποδεικνύει τα αυτονόητα. Ένα πολιτικό σύστημα δομημένο στην κομματική και προσωπική στρατηγική, ένα σύστημα ...