Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ

Δεν κατάλαβα ακριβώς την επίθεση του κ Ρουσόπουλου προς τον κύριο Παπανδρέου «γεννηθήκατε ισχυρός» και την αντιδιαστολή με την δική του καταγωγή «είμαι γιος ταχυδρόμου». Σαν γενική αρχή μπορεί να πει κανείς, πως όταν ξεκινάς από χαμηλά και ανεβαίνεις εντίμως τα σκαλοπάτια της εξουσίας, δικαιούσαι να υπερηφανεύεσαι σε σχέση με κάποιους άλλους, που γεννιούνται στην κορυφή. Δικαιούσαι να υπερηφανεύεσαι γιατί απλά η απόσταση που διανύεις είναι πολύ μεγαλύτερη. Όλοι πάντως κρίνονται σε κάθε στάδιο ,σε κάθε επίπεδο και το σίγουρο είναι πως οι περισσότεροι στο Ελληνικό κοινοβούλιο «γεννήθηκαν ισχυροί» , άρα αυτή η προσωπική επίθεση και αντιδιαστολή του κ. Ρουσόπουλου είναι άνευ ουσίας.
Εν πάση περιπτώσει, το από που ξεκινάει κανείς για να φτάσει στην κορυφή, έχει την αξία του , αλλά τη μέγιστη αξία έχει η αξιολόγηση των ενεργειών αυτών που είναι στην κορυφή. Εν προκειμένω στη συζήτηση για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, εκείνο που ενδιαφέρει δεν είναι η καταγωγή του κυρίου Ρουσόπουλου αλλά η εμπλοκή του ή όχι σ αυτήν την αμαρτωλή ιστορία. Η αθώα καταγωγή δεν αθωώνει , όπως δεν ενοχοποιεί και η ισχυρή καταγωγή.
Με αυτή την έννοια θεωρώ πως κ. Ρουσόπουλος διέπραξε ατόπημα με το να εμπλέξει το συναισθηματισμό, σε μια υπόθεση που προκαλεί, σε μια υπόθεση που βγάζει μάτι από άποψη διαπλοκής. Ο κόσμος θα ήθελε να ακούσει ξεκάθαρες απαντήσεις για τους ενόχους αυτής της ιστορίας , και θα ήθελε την παραδειγματική και άμεση τιμωρία τους. Η βιογραφία του κ. Ρουσόπουλου είναι άλλου παπά ευαγγέλιο , όχι του Εφραίμ!

Ο γιος του αγρότη