Με το ζήτημα της συνεργασίας συλλόγων, φορέων, ιδιωτών και όλα όσα απορρέουν από αυτή τη συνένωση των δυνάμεων θα ασχοληθούμε αυτή τη φορά. Είναι κοινός τόπος ότι «η ισχύς εν τη ενώση». Ωστόσο, αυτό δεν ερμηνεύεται μονοσήμαντα. Ένωση και συνεργασία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη απορρόφηση. Δεν σημαίνει απώλεια της ταυτότητας, κατάργηση της μοναδικότητας. Δεν υποκαθιστά η ένωση την αυτονομία και τη διάκριση των μερών που επιθυμούν να συνεργαστούν! Η όποια ένωση δυνάμεων, για να έχει ορίζοντα διάρκειας και αποδοτικότητας, πρέπει να εδράζει σε αξίες και πλαίσια λειτουργίας. Πρέπει να υπάρχουν διακριτοί ρόλοι και αλληλοσεβασμός όλων των εμπλεκομένων. Κανείς δεν θα πρέπει να επιδιώκει την επικάλυψη του άλλου και κανείς δεν θα πρέπει να επιζητά περισσότερο χώρο από αυτό που δικαιωματικά του ανήκει. Όλες οι πλευρές θα πρέπει να κάνουν σεβαστή την όποια πρωτοκαθεδρία του άλλου, σε μια σκέψη, σε μια ιδέα, σε έναν σκοπό, χωρίς να εποφθαλμιούν να αντικαταστήσουν την άλλη πλευρά στο ρόλο της. Και ένωσ

Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το κάλεσμα που έφτασε στο email μου για τα εγκαίνια νέου blog,(anileos.blogspot.com) ενός ακριβού φίλου και αντί άλλων συστάσεων το δημοσιεύω χωρίς την άδεια του καλεστή! Καλοί μου φίλοι, Σας καλώ σε τούτα τα άτυπα και διακριτικά εγκαίνεια μιας σεμνής αλλά μετρημένα φιλόδοξης προσπάθειας για ουσιαστική επανασύνδεση μαζί σας, σαν τον παλιό καλό καιρό που είμαστε νέοι φοιτητές ή φαντάροι με όνειρα και όρεξη. Επανασύνδεση μέσα από την τριβή με θέματα που μας απασχολούν από την επικαιρότητα, την πολιτική, την οικονομία, την φιλοσοφία, την νομική, τις θετικές επιστήμες, την οικογένεια, τη θρησκεία, το ωραίο φύλο, οτιδήποτε. Με μεγάλη καθυστέρηση ανακάλυψα κι εγώ τελευταίος και καταϊδρωμένος αυτό που για χρόνια άκουγα αλλά δεν γνώριζα, τα BLOGs. Ιδού λοιπόν η πρόσκληση: http://anileos.blogspot.com/ Μου λείπουν οι παλιές μας ατέρμονες κουβέντες, οι διαφωνίες, οι συνθέσεις, το πάθος. Θα θελα αυτά να τα ξανασυστήσουμε και να διεκδικήσουμε και πάλι το δικαίωμα (το

ΤΙΝΑ, τοκογλύφοι, λοχίες και λαϊκή κυριαρχία Η διάσημη θατσερική ιαχή ‘there is no alternative’ (ΤΙΝΑ) των αρχών της δεκαετίας του ’80 σηματοδότησε τη νικηφόρα προέλαση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού επί των υλικών και θεσμικών κατακτήσεων των λαϊκών στρωμάτων και της μισθωτής εργασίας, όπως είχαν αποτυπωθεί κατά την περίοδο 1945-1975 στο σοσιαλδημοκρατικό κοινωνικό συμβόλαιο. Στόχος των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων ήταν και είναι η άνοδος της κερδοφορίας του κεφαλαίου, μέσα από την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων και την αγοραιοποίηση δημοσίων υπηρεσιών και αγαθών, την κυριαρχία της άυλης, κερδοσκοπικής οικονομίας επί της παραγωγής και την επιβολή πολιτικών ελίτ με ολιγαρχική νοοτροπία επιβολής επί των λαών. Η νεοφιλελεύθερη στρατηγική επιδίωξε τον στόχο αυτό αφενός μέσα από πολιτικές λιτότητας και απορύθμισης της αγοράς εργασίας, αφετέρου μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους, με αιχμές την ιδιωτικοποίηση των παραγωγικών υποδομών και των υπηρεσ

ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 2010 Η ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΩΝ ΞΕΝΟΥ ΤΥΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΩΡΓΟ ΠΕΤΑΛΩΤΗ Καλό μεσημέρι και καλή εβδομάδα. Η χώρα μας καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει μια πρωτοφανή κρίση για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης, είμαστε υποχρεωμένοι να καταφέρουμε και να οδηγήσουμε τη χώρα, με ασφάλεια, στην έξοδο από αυτή την κρίση. Δεν κάνουμε πολιτική διαχείρισης της κρίσης. Δεν μας ενδιαφέρει απλά να ξεπεράσουμε το σκόπελο. Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μετατρέψει τη δυσμενή αυτή συγκυρία, σε ευκαιρία ουσιαστικής, θετικής αλλαγής των δομών του κράτους, σε ευκαιρία οικονομικής ανασυγκρότησης, δημοσιονομικού εξορθολογισμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι το πρότυπο του ανεξέλεγκτα υπέρογκου δανεισμού, για την κάλυψη βασικών δημοσιονομικών αλλαγών, χωρίς στρατηγική, που έχει ακολουθηθεί κατά κόρον στο παρελθόν, έχει πλ

Διάγγελμα του Ιωάννη Καποδίστρια «...Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...» «...εφ' όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».Ιωάννης Καποδίστριας πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, προς την Δ' Εθνοσυνέλευση