Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είμαστε πια πρωταθλητές!

Είμαστε πια πρωταθλητές!
Των ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ - ΝΑΥΣΙΚΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ
Παραφράζοντας ένα γνωστό ανέκδοτο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο στη χώρα μας από το να είσαι νέος, έως 29 ετών, πτυχιούχος θεωρητικής σχολής, και να ψάχνεις για δουλειά. Και γίνεται ακόμη χειρότερο όταν είσαι γυναίκα.Πρωταθλήτρια είναι η χώρα μας, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), στην ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών, όχι μόνο στην ευρωζώνη αλλά και στην Ευρώπη των 27, αφού ξεπέρασε την Πολωνία! Συγκεκριμένα, το ποσοστό ανεργίας των νέων κατά το γ' τρίμηνο του 2007 άγγιξε το 22,6%, με την Ιταλία να ακολουθεί με 20,2%. Η συγκεκριμένη τάση επιβεβαιώνεται και από τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥ) για το γ' τρίμηνο του 2007. Σχεδόν ένας στους 4 Ελληνες νέους ηλικίας κάτω των 24 ετών είναι άνεργος, η ανεργία είναι μεγαλύτερη μεταξύ των νέων γυναικών και των πτυχιούχων. Από τους τελευταίους ένας στους 3 είναι άνεργος.Το φαινόμενο αυτό δεν έχει μόνο οικονομικές συνέπειες στο εργασιακό μέλλον των νέων συμβάλλοντας έτσι στη μείωση της συνολικής παραγωγικότητας, αλλά και κοινωνικές. Η ανεργία επηρεάζει τον τρόπο ζωής τους, τη συμπεριφορά τους (επιθετικότητα, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές), τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και συμβάλλει ακόμα και στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.Οσον αφορά το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες τα στοιχεία της ΕΣΥ σημειώνουν μια ουσιαστική κάμψη της συνολικής ανεργίας, γεγονός που συχνά το εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά η κυβέρνηση, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η μείωση αυτή προέρχεται ως επί το πλείστον από θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στα πλαίσια προγραμμάτων stage ή άλλων επιδοτούμενων από την Ε.Ε. προγραμμάτων. Μόνο από τις αρχές του 2006 έως τον Απρίλιο του 2007 προσέφεραν συνολικά 62.500 θέσεις εργασίας σε άνεργους με συμβάσεις ορισμένου όμως χρόνου.Πού οφείλεται, όμως, το τόσο μεγάλο ποσοστό ανεργίας των νέων στη χώρα μας; Οι ειδικοί, αλλά και νέοι άνεργοι, με τους οποίους επικοινώνησε η «Ε» αποδίδουν την κατάσταση σε: ελλειπή δημιουργία νέων θέσεων εργασίας από τις επιχειρήσεις, αδυναμία πρόσβασης των νέων στην αγορά εργασίας, αλλά και την αδιαφορία της Πολιτείας. Πιο συγκεκριμένα, συζητούν για το θέμα οι καθηγητές του Παντείου Πανεπιστημίου: Απόστολος Δεδουσόπουλος καθηγητής του Τμήματος Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, και ο Θόδωρος Σακελλαρόπουλος καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας και διευθυντής Τομέα Νεοελληνικής Κοινωνίας, η κοινωνιολόγος του Δικαίου Ασπασία Τσαούση, ο πρόεδρος του σωματείου εργασιακών συμβούλων του ΟΑΕΔ Γιώργος Μακράκης και οι νέοι άνεργοι: Ματίνα Ζιώγου, Νάσος Ηλιόπουλος, Δήμητρα Καποτά και Αναστασία Καποτά.
"Η πολύ υψηλή ανεργία των νέων, και κυρίως των πτυχιούχων, υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα βαδίζει τον αντίθετο δρόμο από εκείνον της κοινωνίας της γνώσης"
Ενας στους τέσσερις νέους κάτω των 25 ετών είναι άνεργος

Θ. Σακελλαρόπουλος«Εδώ και αρκετό καιρό τα νέα από τη Eurostat και την ΕΣΥΕ είναι επίμονα και ανησυχητικά. Η Ελλάδα καταλαμβάνει την πρώτη θέση στην ανεργία των νέων μεταξύ όλων των χωρών της ευρωζώνης και της Ευρώπης των "27". Σχεδόν ένας στους τέσσερις Ελληνες νέους ηλικίας κάτω των 24 ετών είναι άνεργος», μας λέει εκφράζοντας την ανησυχία του ο καθηγητής του Τμήματος Κοινωνιολογίας - διευθυντής Τομέα Νεοελληνικής Κοινωνίας του Παντείου Πανεπιστημίου Θόδωρος Σακελλαρόπουλος και διευκρινίζει: «Η ανεργία είναι μεγαλύτερη μεταξύ των νέων γυναικών και των αποφοίτων της ανώτατης εκπαίδευσης. Από τους τελευταίους, ένας στους τρεις είναι άνεργος. Αυτά τα στοιχεία συμβαδίζουν με τα γενικότερα στοιχεία για την ανεργία στην Ελλάδα, η οποία εμφανίζεται να είναι η δεύτερη υψηλότερη στην Ευρώπη».«Τους τελευταίους μήνες», σύμφωνα με όσα επισημαίνει ο Κ. Σακελλαρόπουλος, σημειώθηκε μια ουσιαστική κάμψη της συνολικής ανεργίας, που έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να πανηγυρίσει. «Η μείωση αυτή όμως», υπογραμμίζει ο καθηγητής, «προέρχεται ως επί το πλείστον από θέσεις εργασίας που δημιουργούνται στο πλαίσιο προγραμμάτων stage ή άλλων επιδοτούμενων από την Ε.Ε. προγραμμάτων. Η συμμετοχή σε αυτά τα προγράμματα πρέπει να θεωρηθεί γενικά θετικό γεγονός. Ομως, κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των θέσεων εργασίας είναι η ασταθής διατηρησιμότητά τους, δηλαδή η επιστροφή των νέων στην ανεργία όταν λήγουν αυτά τα προγράμματα».Οσον αφορά τα αίτια αυτής της αρνητικής πρωτιάς της χώρας μας, ο καθηγητής επισημαίνει ότι «οι έρευνες για την ανεργία των νέων δείχνουν ότι οι αιτίες της είναι πολλές: Μία πρώτη αιτία συνδέεται με την ελλιπή δημιουργία νέων θέσεων εργασίας από τις επιχειρήσεις. Οι τελευταίες επενδύουν όλο και λιγότερο στην Ελλάδα. Πολλές επιχειρήσεις, αντίθετα, μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους και επενδύουν στο εξωτερικό. Παράλληλα, η εισροή ξένων κεφαλαίων στην Ελλάδα είναι πολύ μικρή. Από τις μικρότερες στην Ευρώπη.Η δεύτερη πηγή ανεργίας των νέων είναι η αδυναμία πρόσβασης των νέων στην αγορά εργασίας. Στις διάφορες έρευνες που έχουν γίνει υπογραμμίζεται η ανυπαρξία εργασιακής εμπειρίας ως βασικής αιτίας που οι επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν νέους. Τα προγράμματα πρακτικής άσκησης, απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, επαγγελματικής ειδίκευσης κ.λπ. δεν εμφανίζονται να έχουν την αποτελεσματικότητα και να εφοδιάζουν τους νέους με προσόντα που απαιτούν οι επιχειρήσεις.Κατά τρίτο λόγο, η ανεργία των νέων τροφοδοτείται από την πολύ υψηλότερη ανεργία των πτυχιούχων ΑΕΙ-ΤΕΙ σε σύγκριση με τους αποφοίτους της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό το εκπληκτικό φαινόμενο οφείλεται, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες απορροφητικότητας των ΑΕΙ-ΤΕΙ, στην αναντιστοιχία των ειδικεύσεων και προσόντων των πτυχιούχων με αυτά που ζητά η αγορά εργασίας. Τα προγράμματα των περισσότερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων συνεχίζουν να είναι προσκολλημένα στη δεκαετία του '70».Ποια μέτρα μπορούν όμως να ληφθούν για να περιοριστεί το φαινόμενο; Σύμφωνα με τον κ. Σακελλαρόπουλο: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξάλειψη αυτής της ευρωπαϊκής πρωτιάς της χώρας μας απαιτεί συνδυασμένες πρωτοβουλίες από τις επιχειρήσεις, τους νέους και το κράτος. Το βάρος πέφτει κυρίως στο τελευταίο. Τα προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας πρέπει να ενισχυθούν, να αναβαθμισθούν και να υποστηριχθούν με ισχυρά κίνητρα. Ταυτόχρονα, επιβάλλεται η ριζική μεταρρύθμιση των προγραμμάτων σπουδών στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Η χρηστική γνώση και τα "εργαλειακά" μαθήματα επιβάλλεται να αναβαθμιστούν στις συνειδήσεις των νέων και στην παρεχόμενη εκπαίδευσή τους. Η αναλυτική και θεωρητική γνώση οφείλει να μετατοπιστεί προς τις μεταπτυχιακές σπουδές. Η επαγγελματική αποκατάσταση των πτυχιούχων της ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης πρέπει να αποκτήσει προτεραιότητα, εάν θέλουμε τους νέους μας συμμέτοχους και όχι αποκλεισμένους από τον κόσμο της εργασίας».«Η πολύ υψηλή ανεργία των νέων, και κυρίως των πτυχιούχων, υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα βαδίζει τον αντίθετο δρόμο από εκείνον της κοινωνίας της γνώσης. Επιβάλλεται άμεσα να προχωρήσουμε σε μεταρρύθμιση του συνολικού εκπαιδευτικού μας συστήματος, με στόχο την αγορά εργασίας. Η μακρόχρονη ανεργία και ο κοινωνικός αποκλεισμός καταπολεμώνται ήδη από την παιδική, προσχολική και σχολική περίοδο και όχι όταν εμφανιστούν».Ποικίλες και σοβαρές είναι όμως και οι συνέπειες των υψηλών ποσοστών ανεργίας των νέων στην Ελλάδα. Επηρεάζουν τον τρόπο ζωής τους, τη συμπεριφορά τους, τις σχέσεις με τους άλλους, συμβάλλουν ακόμη και στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας κ.λπ.

Α. Τσαούση«Η ανεργία των νέων είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Ταυτόχρονα, λειτουργεί ως ένα πρόβλημα- πηγή, δηλαδή εμπλέκει τους νέους που πλήττονται από αυτό σε άλλα κοινωνικά προβλήματα, ενδεχομένως ίσης έντασης και σοβαρότητας. Ενας κοινωνιολόγος καταρχήν θα τοποθετούσε τους άνεργους ανθρώπους νεαρής ηλικίας σε μια ειδική κατηγορία (at-risk population) που αντιμετωπίζει πρόσθετους κοινωνικούς κινδύνους σε σχέση με την ανεργία: τον κίνδυνο της φτώχειας, της εγκληματικότητας, της κατάχρησης ουσιών και της άνισης μεταχείρισης, ακόμη και σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές», μας λέει η κοινωνιολόγος του Δικαίου επικ. καθηγήτρια Ασπασία Τσαούση και προσθέτει:«Τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ, υπάρχουν αξιόπιστα επιστημονικά ευρήματα ότι ο μισθός των ανδρών και η σταθερή απασχόληση σε θέση αμειβόμενης εργασίας διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό και στη διατήρηση σταθερών έγγαμων σχέσεων. Είναι βέβαιο ότι η μείωση του συνολικού αριθμού των γάμων δεν μπορεί να εξηγηθεί μόνο στη βάση οικονομικών παραγόντων, ωστόσο η ανεργία των ανδρών έχει συνδεθεί σε διαφορετικές κοινωνίες και με χαμηλότερους ρυθμούς γαμηλιότητας (Kinkade Oppenheimer et al. 1998· Clarkberg 1999· Lichter et al. 2003· Sassler and Goldsheider 2004) και με αυξημένη διαζευκτικότητα (Heckert et al. 1998). «Επομένως», υπογραμμίζει η κ. Τσαούση, «ειδικά για έναν νεαρό άνδρα, οι κοινωνικές προσδοκίες είναι ξεκάθαρες: θεωρείται "έτοιμος για γάμο" μόνο όταν έχει μια σταθερή δουλειά, διότι έτσι μόνο θεωρείται ότι μπορεί να αναλάβει τις αυξημένες οικονομικές υποχρεώσεις της οικογενειακής ζωής. Αλλες έρευνες, που συγκλίνουν στο ίδιο αποτέλεσμα, αποκαλύπτουν ότι μια καλή θέση εργασίας καθιστά τους νεαρούς άνδρες πιο ελκυστικούς υποψηφίους στην "αγορά γάμου", δηλαδή πιο κατάλληλους υποψήφιους γαμπρούς».«Ο γάμος», σύμφωνα με την κοινωνιολόγο, «είναι ένα πολυσύνθετο φαινόμενο και η απόφαση των νέων ανθρώπων να παντρευτούν (ή αντίθετα να παραμείνουν ανύπαντροι) συνδέεται με πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες, που επιδρούν σωρευτικά αλλά και δυναμικά. Ακόμη και οι ειδικοί αδυνατούν να μελετήσουν όλους τους παράγοντες μαζί - απλώς απομονώνουν έναν ή δύο κάθε φορά κι έτσι καταλήγουν σε συμπεράσματα που μας επιτρέπουν κάθε φορά να δούμε μία πλευρά του φαινομένου. Επομένως, όταν είναι περισσότεροι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην εξέλιξη ενός φαινομένου, δεν είναι σωστό να μιλάμε για σχέσεις αιτίας - αποτελέσματος, άρα δεν μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η ανεργία των ανδρών προκαλεί (από μόνη της) λιγότερους γάμους και περισσότερα διαζύγια. Ωστόσο, ο γάμος και το εισόδημα έχουν μεταξύ τους στατιστικούς συσχετισμούς: συνδέονται και αλληλεπιδρούν δυναμικά ως παράγοντες που επηρεάζουν τις κρίσιμες αποφάσεις στη ζωή των νέων ανθρώπων».
Αφήνουμε βιογραφικά αλλά απαντήσεις δεν παίρνουμε
Εχω αφήσει το βιογραφικό μου τουλάχιστον σε 5 φροντιστήρια και δεν πήρα καμία απάντηση από κανένα», λέει στην «Ε» η 23χρονη Ματίνα Ζιώγου η οποία αποφοίτησε τον Οκτώβριο του 2006 από το Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής & Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Η Ματίνα, μετά την αποφοίτησή της, μετακόμισε στην Αθήνα και τον Ιανουάριο έως και τον Μάιο του 2007 εργάστηκε σε ιδιωτική εταιρεία, κάνοντας παράλληλα baby-sitting.Ωστόσο, «τόσο το baby-sitting όσο και η εργασία μου στην ιδιωτική εταιρεία δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο που είχα σπουδάσει», τονίζει. Από τον Μάιο του 2007 είναι άνεργη. «Εχω μόνο ένα ιδιαίτερο μάθημα, παραδίδω φιλολογικά μαθήματα σε μαθητή της Β' Γυμνασίου, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν μου εξασφαλίζει τα προς το ζην. Ψάχνω, βέβαια, συνέχεια γι' άλλους μαθητές, αλλά τίποτα. Ετσι, στην πραγματικότητα με στηρίζουν οικονομικά οι γονείς μου».Η Ματίνα δηλώνει στην «Ε» «απογοητευμένη από την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας». Μοιράζεται μαζί μας τη δυσάρεστη εμπερία της από την εργασιακή πραγματικότητα: «Βρήκα στην εφημερίδα αγγελία ενός εκδοτικού οίκου που ζητούσε απόφοιτους ιστορικού αρχαιολογικού και της δικής μου σχολής. Μου πήραν συνέντευξη και μου είπαν ότι θα πηγαίνω σε σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια, και θα κάνω στους μαθητές ενημέρωση βιβλίων ιατρικού περιεχομένου του εκδοτικού οίκου. Στην πραγματικότητα, όμως, όταν ξεκίνησα, με έστελναν σε καταστήματα, σε εργασιακούς χώρους, να πουλάω βιβλία, δηλαδή, τελικά ήταν μια δουλειά πλασιέ. Οσο για τις μισθολογικές απολαβές, τα χρήματα ήταν πολύ λιγότερα απ' όσα έγραφε η αγγελία».Πού αποδίδει η Ματίνα αυτήν την κατάσταση; «Ολοι εμείς οι απόφοιτοι της φιλοσοφικής σχολής αντιμετωπίζουμε σοβαρότατο πρόβλημα επαγγελματικής αποκατάστασης. Είναι έτσι δομημένη η κοινωνία σήμερα, τεχνοκρατική, που όλους εμάς τους απόφοιτους θεωρητικών σπουδών δεν μπορεί να μας απορροφήσει, μας πετάει έξω το σύστημα. Οσοι τελειώνουν οικονομικά και πληροφορική είναι πολύ πιο εύκολο να βρουν δουλειά». Τι θα μπορούσε, όμως, να κάνει το κράτος; «Περιμένω την επόμενη προκήρυξη του ΑΣΕΠ για φιλόλογος σε σχολείο, αλλά και πάλι οι θέσεις είναι ελάχιστες σε σχέση με τον αριθμό των υποψηφίων. Γι' αυτό, το κράτος θα πρέπει να αυξήσει τα κονδύλια για την παιδεία και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας για τους εκπαιδευτικούς, δημιουργώντας ολοήμερα γυμνάσια και λύκεια». Ωστόσο, οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας αφορούν όλους τους νέους απόφοιτους που επιχειρούν την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, αφού κάθε άλλο παρά με ροδοπέταλα είναι στρωμένος ο δρόμος και για τους απόφοιτους μη θεωρητικών σχολών, αν κρίνουμε από τη μέχρι τώρα εμπειρία του 24χρονου Νάσου Ηλιόπουλου, αποφοίτου, εδώ και 1,5 χρόνο, του Τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο 24χρονος Νάσος είναι άνεργος από τον Μάιο του 2007, μέχρι τότε δίδασκε σε φροντιστήριο το μάθημα Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον. «Φέτος το φροντιστήριο δεν με χρειάστηκε και από τότε ψάχνω για δουλειά. Σε όλα τα φροντιστήρια που έχω κοιτάξει, έχω αντιμετωπίσει τα ίδια, είτε ήταν οι θέσεις καλυμμένες, είτε ήταν επιφυλακτικοί απέναντί μου τόσο λόγω ηλικίας όσο και επειδή δεν είχα προϋπηρεσία. Αυτή η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρα, με έχει πραγματικά κουράσει», λέει στην «Ε». «Είναι άδικο να μην προσλαμβάνουν κάποιον γιατί δεν έχει προϋπηρεσία, αν δεν του δοθεί η δυνατότητα, πώς θα αποκτήσει εμπειρία; Εκμεταλλεύονται το ότι δεν έχει ο νέος εργασιακή πείρα και τον έχουν ανασφάλιστο. Μου έχει συμβεί να πάω σε φροντιστήριο να ζητήσω δουλειά και να μου το θέσουν εξ αρχής, ως όρο, αν θέλω να δουλέψω, μόνο χωρίς ένσημα. Με άλλα λόγια, εργασία μπορείς να βρεις αλλά όχι μια σταθερή δουλειά από την οποία να μπορείς πραγματικά να ζήσεις», υποστηρίζει. Ο Νάσος αναφέρθηκε και στις συνθήκες που επικρατούν σε εταιρείες στον ιδιωτικό τομέα: «Εχω φίλους που βρήκαν δουλειά, είτε σε εταιρείες πληροφορικής είτε σε τμήματα πληροφορικής, σε εταιρείες γενικότερα, και τους αντιμετώπιζαν επιφυλακτικά λόγω έλλειψης πείρας αλλά και ως το παιδί για όλες τις δουλειές. Τέτοια αντιμετώπιση αποθαρρύνει και απογοητεύει έναν νέο άνθρωπο. Η μόνη λύση είναι ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, αλλά για καθηγητές πληροφορικής μέσης εκπαίδευσης δεν προκήρυξαν φέτος θέσεις. Αν και έχω έως το 2011 αναβολή, θα κόψω την αναβολή και θα πάω στρατό». Την ίδια κατάσταση έχει αντιμετωπίσει και η 23χρονη Δήμητρα Καποτά, άνεργη από τον Ιούλιο του 2007, η οποία έχει τελειώσει το Τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ Πειραιά από τον Οκτώβριο του 2007. «Σε όποιο λογιστικό γραφείο και αν ζήτησα δουλειά, μου ζητούσαν προϋπηρεσία», λέει στην «Ε». «Οταν τελικά κατάφερα να βρω δουλειά σ' ένα λογιστικό γραφείο, οι συνθήκες εργασίας ήταν απαράδεκτες και ο μισθός ο βασικός», υποστηρίζει. Η Δήμητρα περιγράφει την κατάσταση: «Δούλευα περισσότερες από 8 ώρες, χωρίς, βέβαια, να τις πληρώνομαι τις επιπλέον ώρες και η δουλειά μου μόνο με λογιστικά δεν είχε σχέση. Από το πρωί ώς το μεσημέρι ήμουν το παιδί για όλες τις δουλειές. Με έστελναν να πληρώνω λογαριασμούς και άλλα τέτοια και φυσικά χωρίς να μου πληρώνουν τα έξοδα μετακίνησης. Το μεσημέρι που σχόλαγαν οι εργαζόμενοι, επειδή κάποιος έπρεπε να κρατάει το γραφείο, έμενα εγώ, πολλές φορές έως και τις 9 και 10 το βράδυ, χωρίς φυσικά να παίρνω δεκάρα για τις παραπάνω ώρες». Η Δήμητρα τονίζει ότι «επειδή είχα ανάγκη να δουλέψω ήμουν διατεθειμένη να τα ανεχτώ όλα αυτά, αλλά να ξέρω τουλάχιστον ότι τελικά θα με κρατήσουν, γιατί έχω ακούσει για περιπτώσεις που βιώνουν τέτοιες συνθήκες εργασίας ακόμη και για 5 χρόνια, χωρίς καμία δέσμευση του εργοδότη ότι θα σε κρατήσει, ανά πάσα στιγμή μπορεί να σε διώξει». Η 23χρονη Δήμητρα όταν ήταν φοιτήτρια, για 2 χρόνια, το 3ο και το 4ο έτος, δούλευε σερβιτόρα σε 2 καφετέριες, στο Περιστέρι και στην Πετρούπολη. «Δούλευα χωρίς ένσημα, χωρίς διάλειμμα, συνήθως πάνω από 8 ώρες, χωρίς να πληρώνομαι τις παραπάνω ώρες, αφού αν δεν φύγει και ο τελευταίος πελάτης η καφετέρια δεν κλείνει. Τότε, όμως, ήμουν φοιτήτρια, το έκανα για να ανακουφίσω κάπως οικονομικά τους γονείς μου, και το έβλεπα ως κάτι το περιστασιακό, τώρα, όμως, προσπαθώ να βρω δουλειά για να ζήσω». Παρ' όλα αυτά, τον Οκτώβριο του 2007 που πήρε το πτυχίο της, δουλειά βρήκε ως σερβιτόρα μέχρι τον Ιούλιο, μια και δεν άντεξε άλλο. «Δούλευα βράδυ, χωρίς ένσημα, ώστε την ημέρα να ψάχνω για δουλειά. Πέρα από το πτυχίο μου, έχω Proficiency στα αγγλικά και Celi 3 στα ιταλικά, ενώ χειρίζομαι όλα τα προγράμματα του Office στον υπολογιστή και τυφλό σύστημα στα ελληνικά και στα αγγλικά και παρόλα αυτά δεν μπορώ να βρω δουλειά, κάποιες φορές με πιάνει απελπισία».Η 23χρονη Δήμητρα μπορεί να είναι άνεργη από τον Ιούλιο του 2007, η 29χρονη όμως αδερφή της, η Αναστασία, είναι άνεργη εδώ και 3 χρόνια! Η Αναστασία έχει τελειώσει προγραμματισμό υπολογιστών σε ιδιωτική σχολή. «Αφού τελείωσα τη σχολή, δούλεψα εκεί για 3 ώρες τα απογεύματα, για 1 χρόνο, ανασφάλιστη. Οταν, ύστερα από 1 χρόνο ζήτησα να προσληφθώ κανονικά, 8ωρο και με ένσημα, μου είπε ότι δεν μπορεί να με προσλάβει γιατί έχω επιληψία, γιατί, όπως μου είπε χαρακτηριστικά, είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες. Οταν δούλευα επί 1 ολόκληρο χρόνο, χωρίς ασφάλιση, έστω για 3 μόνο ώρες, τότε δεν ήμουν άτομο με ειδικές ανάγκες», αναρωτιέται η Αναστασία.Αν και εργάστηκε ως γραμματέας του νομικού συμβούλου στο υπουργείο Εργασίας, δουλειά που βρήκε ως ΑμΕΑ μέσω ΟΑΕΔ, ήταν κάτι προσωρινό. «Μπήκα με το πρόγραμμα Stage, για 10 και για 12 μήνες, τόσο διαρκεί το Stage. Το πτυχίο μου επειδή είναι από ιδιωτική σχολή δεν αναγνωρίζεται, οπότε για να με κάνει μόνιμη ο ΟΑΕΔ μπορεί μόνο ως απόφοιτη Λυκείου και να έχω αναπηρία 80%, ενώ εγώ έχω 67%, οπότε δεν με καλύπτει. Η μόνη δουλειά που μπορεί να μου βρει είναι ως πωλήτρια σε κατάστημα και εκεί όμως δεν με προσλαμβάνουν επειδή έχω επιληψία», λέει. Η Αναστασία βρίσκεται, όπως μας λέει χαρακτηριστικά, «σε απόγνωση. Εχω σοβαρή σχέση εδώ και 3 χρόνια, τον τελευταίο μάλιστα χρόνο είμαι αρραβωνιασμένη, κοντεύω τα 30 και είμαι ασφαλισμένη στο ταμείο της μητέρας μου, και αυτό μόνο για τη φαρμακευτική αγωγή. Τα τελευταία 7 χρόνια δεν έχω πάθει κρίση επιληψίας λόγω της φαρμακευτικής αγωγής και του δικού μου προσωπικού εσωτερικού αγώνα, παρόλα τα όσα αντιμετωπίζω με το να μην μπορώ να βρω δουλειά. Εχω φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι να αρχίζω να κρύβω το πρόβλημα υγείας μου για να μπορώ να βρω δουλειά, αφού υπάρχει τέτοια αντιμετώπιση».
"Η ανυπαρξία εργασιακής εμπειρίας αποτελεί αντικειμενική έλλειψη για τους νέους"
Πολλαπλές οι συνέπειες της ανεργίας
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΕΔΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ*
Η ανεργία των νέων στην ηλικία συνανθρώπων μας, η ανεργία των παιδιών μας, αποτελεί μια κατάσταση που διαρκεί εδώ και δεκαετίες, μια κατάσταση με δραματικές συνέπειες, όχι απλώς οικονομικές, αλλά κοινωνικές, πολιτικές και ψυχολογικές.Θα αποπειραθώ συνεπώς να συνοψίσω τι γνωρίζουμε από την επιστημονική έρευνα του προβλήματος. Αυτά που γνωρίζουμε είναι πολλά, αλλά όχι αρκετά, ικανά να δώσουμε σαφείς και ταχείας αποτελεσματικότητας λύσεις. Γνωρίζουμε ότι:1. Οι «νέοι» ορίζονται ως μια ηλικιακή κατηγορία (όσοι είναι μεταξύ 15 ώς 25 ετών). Αυτός ο ορισμός ελάχιστα μας επιτρέπει να καταλάβουμε το τι πραγματικά συμβαίνει. Μόνον αν κατανοήσουμε ότι αυτό που αποτελεί το διακριτικό χαρακτηριστικό της κοινωνικής κατηγορίας «νέοι» είναι η μεταβατικότητα, η διαδικασία μετάβασης από το εκπαιδευτικό σύστημα στην αγορά εργασίας, μπορούμε να διαπιστώσουμε μηχανισμούς και παράγοντες που καθορίζουν την επιτυχή μετάβαση ή την αποτυχία της.2. Οι «νέοι» δεν αποτελούν μια ομοιογενή κατηγορία. Στην ετερογένειά της συμβάλλουν πλήθος παραγόντων, όπως η κοινωνική θέση της οικογένειας, το επίπεδο σπουδών, το κατά Bourdieu κοινωνικό κεφάλαιο που διαθέτουν κ.λπ. Καθένας από τους παράγοντες αυτούς καθορίζει τις πιθανότητες επιτυχούς ή μη επιτυχούς έκβασης της προσπάθειας ένταξης στην αγορά εργασίας και της θέσης που καταλαμβάνουν στη δομή της απασχόλησης.3. Η ανεργία των νέων ακολουθεί τις διακυμάνσεις της ανεργίας των «ώριμων» σε ηλικία εργαζομένων. Οταν η ανεργία των «μεγαλυτέρων» αυξάνεται, αυξάνεται και η ανεργία των νέων, αν και πιο έντονα. Το αντίστροφο συμβαίνει όταν μειώνεται η ανεργία των «μεγαλυτέρων». Επίσης, χώρες με υψηλό επίπεδο ανεργίας εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά ανεργίας των νέων (με εξαίρεση τη Γερμανία και την Αυστρία εξαιτίας του συστήματος μαθητείας που διαθέτουν). Η ανεργία των νέων, συνεπώς, καθορίζεται από τους ίδιους παράγοντες και τους ίδιους μηχανισμούς που προκαλούν τη συνολική ανεργία. Η μόνη διαφορά είναι ότι στους «νέους» επιμερίζεται ένα μεγαλύτερο τμήμα της ανεργίας, δυσανάλογο για το μερίδιό τους στον πληθυσμό και στο εργατικό δυναμικό.4. Η συμμετοχή των νέων στο εργατικό δυναμικό μειώνεται συνεχώς και η μείωση στα ποσοστά ανεργίας οφείλεται στην απομάκρυνση των νέων από την αγορά εργασίας στον μεγαλύτερο βαθμό, παρά στη θετική έκβαση της αναζήτησης μιας θέσης εργασίας.5. Τα νεαρά σε ηλικία άτομα καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας ποιοτικά κατώτερες: Αυτό αποτυπώνεται στα επίπεδα αμοιβών, κλάδων και επαγγελμάτων απασχόλησης, στην επισφάλεια της εργασίας και στα εργασιακά δικαιώματα. Η ανεύρεση μιας εργασίας δεν αποτελεί παρά μια φάση στη διαδικασία μετάβασης στην αγορά εργασίας.6. Η ανεργία, είτε παρατεταμένη είτε διακοπτόμενη από σύντομες περιόδους επισφαλών εργασιών, έχει συνέπειες για το εργασιακό μέλλον των νέων. Τους εγκλωβίζει σε θέσεις επισφαλείς, με ισχνές προοπτικές σταδιοδρομίας, συνήθως κακοπληρωμένες.7.Η συχνή εναλλαγή θέσεων εργασίας, παρά τις περί του αντιθέτου επίσημες θέσεις που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς, έχει αρνητικές συνέπειες τόσο για την επαγγελματική σταδιοδρομία των νέων, όσο και για την αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας. Αυτό οφείλεται στην αδυναμία να αποκτηθούν οι ειδικές εργασιακές δεξιότητες, τεχνικές και κοινωνικές, που μόνο στον χώρο εργασίας μπορούν να αποκτηθούν, όπως και η λεγόμενη «άυλη γνώση», μια γνώση για την οποία δεν υπάρχουν μηχανισμοί μεταβίβασης, αλλά αποκτάται μέσα σε συγκροτημένο εργασιακό περιβάλλον.8. Τα νέα σε ηλικία άτομα αντιμετωπίζονται με δυσπιστία από τους εργοδότες, δυσπιστία που αγγίζει τα όρια, ορισμένες φορές, ενός ιδιότυπου ηλικιακού ρατσισμού. Οι εργοδότες πιστεύουν ότι οι νέοιΑ. δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις που χρειάζονταιΒ. δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρίαΓ. δεν διαθέτουν κοινωνικές εργασιακές δεξιότητες (εργατικότητα, συνέπεια, υπακοή, ικανότητα επικοινωνίας) και δεν φαίνονται πρόθυμοι να ταυτιστούν με την επιχείρηση.Είναι προφανές ότι μόνο στο θέμα της εργασιακής εμπειρίας υπάρχει βάση στις αιτιάσεις αυτές. Πραγματικά, η έλλειψη εργασιακής εμπειρίας αποτελεί αντικειμενική έλλειψη για τους νέους, ακριβώς γιατί αντιμετωπίζουν μια κατάσταση μετάβασης.Ωστόσο, η κυρίαρχη αντίληψη θεωρεί ότι οι νέοι δεν αποκτούν στο εκπαιδευτικό σύστημα τις αναγκαίες γνώσεις που απαιτεί η «αγορά». Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη, αλλά διπλή, παρανόηση, με σοβαρές συνέπειες για το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα.Η πρώτη παρανόηση έχει να κάνει με το τι «παράγει» το εκπαιδευτικό σύστημα. Το εκπαιδευτικό σύστημα, ευτυχώς, δεν προσφέρει ειδικές τεχνικές εργασιακές δεξιότητες, αλλά βασικές δεξιότητες. Δεξιότητες δηλαδή που επιτρέπουν σ' αυτόν που τις διαθέτει να μαθαίνει και να προσαρμόζει τις γνώσεις του σε ένα μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον. Αν το εκπαιδευτικό σύστημα αποπειραθεί να προσφέρει τις ειδικές εργασιακές δεξιότητες, είτε θα κατέληγε να «παράγει» εργαζομένους με δεξιότητες με ημερομηνία λήξης ή να γίνει εξάρτημα λίγων μεγάλων επιχειρήσεων. Το πείραμα της Μ. Βρετανίας είναι γνωστό, όπως και η τραγική υποβάθμιση των σπουδών σ' αυτήν. Από την άλλη πλευρά, επίσης, είναι γνωστό ότι οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις δεν προσλαμβάνουν πτυχιούχους με ΜΒΑ, αλλά αποφοίτους τμημάτων ιστορίας, ξένων γλωσσών κ.λπ. Αυτό γιατί η γνώση της ιστορίας και των πολιτισμών προσφέρει ικανότητα προσαρμογής, κατανόηση του διαφορετικού, ευελιξία στη διαχείριση ατόμων από διαφορετικές κουλτούρες.Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει καμιά εμπειρική έρευνα που να υποστηρίζει ότι οι επιχειρήσεις δεν βρίσκουν κατάλληλο εργατικό δυναμικό και γι' αυτό δεν προχωρούν σε προσλήψεις νέων. Αντίθετα, τόσο οι έρευνες του Παρατηρητηρίου Απασχόλησης, όσο και η έρευνα που κάναμε με την καθηγήτρια Νότα Κυριαζή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο δείχνουν ότι ελάχιστες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα στελέχωσης.Η δεύτερη παρανόηση είναι ότι το πρόβλημα της απορρόφησης των πτυχιούχων της τριτοβάθμιας, κυρίως, εκπαίδευσης εστιάζεται στην πλευρά των υποψηφίων εργαζομένων, στην πλευρά των ποιοτικών χαρακτηριστικών της προσφοράς εργασίας, ενώ θα έπρεπε να εστιαστεί στην πλευρά της ζήτησης. Το ερώτημα οφείλει να διατυπωθεί με τη μορφή «Εχει η ελληνική επιχείρηση τις οργανωτικές δομές που επιτρέπουν την απασχόληση ειδικευμένου εργατικού δυναμικού;». Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι δυστυχώς αρνητική. Μια ματιά στη δομή απασχόλησης κατά εκπαιδευτικό επίπεδο και κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας αποκαλύπτει ότι οι επιχειρήσεις χρησιμοποιούν ανειδίκευτη ή χαμηλής ειδίκευσης εργασία και σπανίως εργασία υψηλής ειδίκευσης. Η τάση, μάλιστα, είναι η διαχρονική στασιμότητα ή και πτώση του επιπέδου εκπαίδευσης. Για να το πω απλά, ας εκσυγχρονίσουμε την παραγωγική δομή και να είστε βέβαιοι ότι το εκπαιδευτικό σύστημα θα ανταποκριθεί με απόλυτη επάρκεια.* Καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης

Μαστίζει τους αποφοίτους θεωρητικών σχολών
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΚΡΑΚΗ
Η ανεργία στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα σημαντική σε όλες τις ηλικίες, αλλά όσον αφορά τους νέους είναι σαφώς μεγαλύτερη, μπορώ να πω ότι στην κυριολεξία μαστίζει», λέει στην «Ε» ο Γιώργος Μακράκης πρόεδρος του σωματείου εργασιακών συμβούλων του ΟΑΕΔ. «Αν και στις ηλικίες 18-24 το ποσοστό της ανεργίας είναι ιδιαίτερα έντονο, το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας παρατηρείται στους νέους ηλικίας από 25 και πάνω. Πρόκειται για άτομα που έχουν τελειώσει τις σπουδές τους, πολλοί έχουν κάνει και μεταπτυχιακό, οι άνδρες έχουν τελειώσει με το στρατό και δεν μπορούν να βρουν δουλειά», σημειώνει. Πού αποδίδει ο κ. Μακράκης την τόσο μεγάλη δυσκολία εξεύρεσης εργασίας των νέων -πτυχιούχων μάλιστα- ανθρώπων; «Δεν υπάρχουν επαρκείς θέσεις εργασίας, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, είναι δηλαδή εξαιρετικά μεγαλύτερη η προσφορά από τη ζήτηση. Μόλις για το 5-10% των αποφοίτων πανεπιστημιακών σχολών υπάρχουν κενές θέσεις εργασίας πάνω στο αντικείμενό τους», υποστηρίζει.Ο κ. Μακράκης σημειώνει ότι «το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας των νέων πτυχιούχων το αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι θεωρητικών σχολών, γιατί οι συγκεκριμένες σχολές δεν παράγουν εξειδίκευση και καλώς ή κακώς ζούμε στην εποχή της εξειδίκευσης. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι ελάχιστο το ποσοστό των ανέργων πτυχιούχων πληροφορικής που έρχονται σε μας. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι απόφοιτοι της Παντείου, των Κοινωνικών Επιστημών, της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής Σχολής, αφού οι απόφοιτοι των συγκεκριμένων σχολών μόνο ως καθηγητές μέσης εκπαίδευσης μπορούν να απορροφηθούν και οι θέσεις είναι ελάχιστες. Δίνουν στο ΑΣΕΠ χιλιάδες υποψήφιοι για ελάχιστο αριθμό θέσεων, πού θα απορροφηθούν όλοι οι υπόλοιποι;».Βέβαια, ο κ. Μακράκης σπεύδει να τονίσει ότι «ένα σημαντικό ποσοστό των ανέργων πτυχιούχων δεν αποδέχεται εύκολα μια δουλειά κατώτερη των προσόντων του, σε αντίθεση με τους άνεργους νέους που είναι απόφοιτοι λυκείου. Γι' αυτό ένας νέος απόφοιτος λυκείου, που ξέρει βέβαια να χειριστεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, βρίσκει πολύ πιο εύκολα δουλειά, γιατί δεν έχει απαιτήσεις. Στους νέους με απολυτήριο λυκείου βρίσκουμε δουλειά είτε ως πωλητές σε κατάστημα, είτε ως γραμματειακή υποστήριξη σε γραφείο».Η ανεργία έχει επιπτώσεις και στην ψυχική υγεία των ανέργων, πέραν του ότι δεν επιτρέπει σε κάποιον να σταθεί στα πόδια του, τον αναγκάζει να εξαρτάται οικονομικά από άλλους, συνήθως από τους γονείς του. Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε ο κ. Μακράκης, με θέμα Ανεργία και Υγεία, το 41% των ανέργων έχει αυξημένο άγχος, τάσεις κατάθλιψης, αϋπνία και αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα, ενώ το ποσοστό των εργαζομένων που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα είναι 16%. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2007, σε δείγμα 500 ανέργων, όλων των ηλικιών, και εργαζομένων, όλων των ηλικιών και όλων των εκπαιδευτικών επιπέδων, σε Καισαριανή, Βύρωνα και Παγκράτι.
Απόψεις
Η βόμβα της ανεργίας
ΕΙΝΑΙ η ανεργία, που πλήττει κυρίως τους νέους και ειδικά τις γυναίκες, μια μεγάλη κοινωνική πληγή, που κακοφορμίζει επικίνδυνα, όσο δεν γίνεται καμιά σοβαρή προσπάθεια για τη θεραπεία της.ΒΑΖΕΙ σ' αυτήν την πληγή νυστέρι η «Ε» με μια έρευνά της, που δημοσιεύει στον σημερινό «Φάκελο». Αποκαλύπτεται από τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) ότι η Ελλάδα είναι πρώτη στην ανεργία των κάτω των 25 ετών νέων στην Ευρώπη των 27.ΑΓΓΙΞΕ η Ελλάδα του υψηλού ρυθμού ανάπτυξης και της ευημερίας των αριθμών το 22,6% στην ανεργία των νέων και η Ιταλία ακολουθεί με 20,2%. Κατά τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, ένας στους 4 νέους ηλικίας κάτων των 24 ετών είναι άνεργος.ΠΑΙΖΕΤΑΙ ένα δράμα με τα νέα παιδιά-θύματα της ανεργίας, που χτυπούν πόρτες με τα βιογραφικά τους στο χέρι, αλλά οι πόρτες δουλειάς δεν ανοίγουν. Τα μεγαλύτερα θύματα είναι πτυχιούχοι από σχολές θεωρητικών επιστημών, δηλαδή νέοι με φορτίο γνώσεων και προσόντα.ΚΛΕΙΝΟΥΝ οι πόρτες με τη δικαιολογία ότι οι εργοδότες ζητούν προσωπικό με προϋπηρεσία. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας για να απορροφήσουν τους ανέργους.ΜΙΛΟΥΝ στην έρευνα της «Ε» άνεργοι νέοι με πολλά προσόντα και δηλώνουν με πικρία και παράπονο ότι η Πολιτεία αδιαφορεί για το πρόβλημά τους, που έχει μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ή αδυνατεί η Πολιτεία να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, που θα επιδεινωθεί με τα προτεινόμενα μέτρα για την αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση.ΑΔΥΝΑΤΕΙ η ελληνική Πολιτεία να δώσει λύσεις μόνη της, όταν το πρόβλημα σαρώνει την Ευρώπη και θα πρέπει να ταρακουνήσει, επιτέλους, τη γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία το αντιμετωπίζει στατιστικά, δηλαδή απλώς το μετράει ή με ανεπαρκή προγράμματα.ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ αυτά τα προγράμματα πρόχειρες, αλλά άθλιες λύσεις, όπως είναι η απασχόληση με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, που θα καταλήξουν με τη λήξη τους στην ανεργία.ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ η Ευρώπη πολύ κοντά στην κοινωνική έκρηξη, την οποία θα πυροδοτήσει η εξαθλίωση των ανέργων. Δεν μπορεί, λοιπόν, να εφησυχάζουν οι κυβερνήσεις και να μην τολμούν να αντιδράσουν στις υπαγορεύσεις των τραπεζιτών και των υποτακτικών του κεφαλαίου.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/01/2008

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και το αποτύπωμα του ΟΑΕΔ

  6136 θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν το Α΄ τρίμηνο του 2021 από τον ΟΑΕΔ μέσω των προγραμμάτων απασχόλησης. Τα προγράμματα απασχόλησης του ΟΑΕΔ επιχορηγούν μέχρι και το 100% του μισθού και των εισφορών, πράγμα που σημαίνει πως ο ΟΑΕΔ δίνει σχεδόν τσάμπα το εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις που συμμετέχουν στα προγράμματα. Είναι ικανοποιητικός ο αριθμός των 6137 θέσεων εργασίας για το Α τρίμηνο μέσα σε αυτό το κλίμα της πανδημίας και της εν δυνάμει μαζικής ανεργίας? Τα ποσοστά λένε καλύτερα την αλήθεια. Οι 6136 θέσεις εργασίας αποτελούν το 0,5% του συνόλου των εγγεγραμμένων ανέργων. Τον Μάρτιο του 2021 οι εγγεγραμμένοι άνεργοι ανήλθαν στο 1εκ 144 χιλιάδες 791!!!

Το Κρητικό Ζήτημα

1η Δεκεμβρίου 1913... Η ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα... Aπό το http://sofoscrete.blogspot.com/ Κατά την επανάσταση του 1821-1830 οι Κρήτες αγωνίστηκαν σκληρά, όπως και οι λοιποί Έλληνες, εν τούτοις είδαν με πόνο απερίγραπτο να μην συμπεριλαμβάνονται στα όρια του ελεύθερου κράτους, όπως αυτά καθορίστηκαν από το πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830. Και αυτό γιατί έτσι θέλησε η ευρωπαϊκή διπλωματία και κυρίως η Αγγλία. Η αγγλική εξωτερική πολιτική δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι κάποια στιγμή δεν ήταν εύκολο γι’ αυτήν, ή ακόμη χειρότερο, αδύνατο, να χρησιμοποιεί ο στόλος της το λιμάνι της Σούδας. Ο στόχος αυτός συνδυαζόταν με το έτερο δόγμα της ακεραιότητας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ως ανάχωμα στην πάγια επιδίωξη της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, ήδη από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου, της καθόδου δηλαδή της Ρωσίας στη ζεστή θάλασσα, το Αιγαίο. Και δεν εναντιώθηκε μόνο το 1830 η ευρωπαϊκή διπλωματία στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, αλλά πάντοτε όταν... οι Κρήτες επαναστατούσαν κατά της τ

Εν ευθυμία ο Νομάρχης

Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους αφέθηκε, τελικά, ο Δήμαρχος Αθηναίων μετά τη χθεσινοβραδινή σύλληψή του και την εκκίνηση της αυτόφωρης διαδικασίας.