Το ήξεραν όλοι, το ξέραμε όλοι. Το ήξεραν οι πολιτικοί, οι αστυνομικοί, οι πολίτες. Δεν ήταν ούτε καν κοινό μυστικό, ήταν ευρέως γνωστό. Τώρα καταδικάζουν όλοι αυτές τις ενέργειες, χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς να αναλαμβάνει κανείς καμιά ευθύνη. Δεν υπάρχει λέει κανένας πολιτικός, κανενός κόμματος που να φέρει ευθύνη, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Το είπε γιατί η ευθύνη είναι διακομματική.
Όπως καταλάβατε το ζήτημα αυτή τη φορά είναι η εγκληματικότητα.
Η εγκληματικότητα στα Ζωνιανά, στην Κρήτη, στην Ελλάδα. Με θλίβει το γεγονός πως για άλλη μια φορά το Κράτος δρα κατασταλτικά και μάλιστα με τον πιο επιθετικό, τον πιο επικίνδυνο τρόπο. Η «απόβαση» στα Ζωνιανά, πρώτο θέμα. Λες και επρόκειτο για αντιμετώπιση εισβολέα στα χωρικά ύδατα. Έχω τη γνώμη πως λιγότερες δυνάμεις στάλθηκαν στα Ίμια εκείνο το μοιραίο βράδυ που τραυμάτισε τις ψυχές των Ελλήνων.
Εκείνο όμως που περισσότερο με προβλημάτισε, είναι πως κανείς από αυτούς που είχαν άμεση σχέση με τα Ζωνιανά, τους πολιτικούς του Νομού, τους τραπεζίτες, τους αστυνομικούς, από αυτούς που σίγουρα ήξεραν, από αυτούς που συμμετείχαν στο φαγοπότι, κανείς δεν είχε το θάρρος να βγει στα τηλεπαράθυρα και να εκθέσει και την άλλη άποψη, να βάλει δηλαδή στο τραπέζι τον προβληματισμό, πως αυτοί οι άνθρωποι έφτασαν σε τέτοιο σημείο. Όχι το γνωστό «δεν είναι όλοι οι Ζωνιανοί ή όλοι οι Κρητικοί εγκληματίες», αυτό καθομολογείται κάθε φορά αν και το θεωρώ αυτονόητο και άρα περιττό. Δε βγήκε κανείς να «υπερασπιστεί» αυτή τη κοινωνία με τις γνωστές παθογένειες. Όταν συμμετείχαν στο φαγοπότι, ήταν όλοι μαζί, τώρα όμως τους άφησαν τραγικά μόνους.
Το παράδοξο είναι πως κατακρίνουμε τώρα, ως συντεταγμένη κοινωνία, την εγκληματικότητα που οι ίδιοι εκθρέψαμε δια της ανοχής ή της ενοχής μας. Αφού λοιπόν το έγκλημα γιγαντώθηκε, αφού παραλίγο να θρηνήσουμε θύματα, ή μάλλον αφού πολλές οικογένειες θρηνούν τα παιδιά τους ως θύματα ναρκωτικών, έφτασε το κράτος. Έχω βέβαια τη γνώμη πως αν τραυματιζόταν ένας απλός πολίτης και όχι αστυνομικός, πάλι το κράτος θα αδιαφορούσε. Βεντέτα δηλαδή. Εν πάση περιπτώσει το κράτος ήρθε και ήρθε μπόλικο. Ήρθε όμως χωρίς προγραμματισμό, χωρίς σχέδιο και το χειρότερο απ όλα;
Αυτή τη στιγμή επιχειρείτε στα Ζωνιανά ένα έγκλημα πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μέχρι τώρα συνέβαινε. Αυτή τη στιγμή τα παιδιά του χωριού βιώνουν καταστάσεις τραγικές χωρίς καμιά προστασία, χωρίς καμιά πρόβλεψη. Κουκουλοφόροι, άρματα μάχης, τεθωρακισμένα, έφοδοι στα σπίτια, σκηνικό πολέμου. Έχω την αίσθηση πως αυτά τα παιδιά δεν θα πιστέψουν ποτέ στο Ελληνικό κράτος, δεν θα πιστέψουν ποτέ στο αίσθημα δικαίου, δεν θα επουλωθούν εύκολα τα τραύματα τους. Έχω τη γνώμη πως διαμορφώσανε ήδη μια επόμενη γενιά που θα είναι πολύ εύκολο να οδηγηθεί στην παραβατικότητα.
Βλέποντας τα παιδιά αυτά την αστυνομία να εισβάλει στα σπίτια τους με κουκούλες, φωνές και απειλές, βλέποντας τους αστυνομικούς να ποδοπατούν τους γονείς τους , ένοχους ή μη, μοιραία θα υποστηρίξουν τους δικούς τους ανθρώπους και θα μισήσουν το κράτος και την όψιμη παρουσία του.
Στην αρχαία Ελλάδα όταν διαπίστωναν ότι κάτι πήγαινε στραβά, ότι κάποιο πρόβλημα κοινωνικό υπήρχε, το πρώτο πράγμα που αλλάζανε ήταν η παιδεία. Αλλάζανε δηλαδή το εκπαιδευτικό σύστημα προκειμένου να διασφαλίσουνε το μέλλον. Εδώ το μέλλον υποθηκεύεται , η πρόληψη της εγκληματικότητας ακυρώνεται και η καταστολή θα έχει αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Το ερώτημα; Η δικαιοσύνη θα αποδοθεί σε όλους τους εμπλεκόμενους ή θα σταματήσει στους λιγότερο διαπλεκόμενους;
Μακράκης Γεώργιος
g.makrakis@ergasiakos.gr
Σχόλια