Τρίτη 21 Οκτωβρίου , μια μέρα γενικής απεργίας , με χιλιάδες κόσμου να διαδηλώνει με παλμό , με πηγαδάκια να συζητούν για την πολιτική κατάσταση, με πρόσωπα γνωστά , με συνδικαλιστές , φοιτητές , εργαζόμενους , με μικροεπεισόδια κλπ.
Δεν ξέρω αν οι απεργοί-διαδηλωτές είναι άνθρωποι
Ø που πιστεύουν στις μαζικές κινητοποιήσεις
Ø που πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν το κόσμο
Ø που πιστεύουν στις δυνάμεις τους
Ø που ξέρουν τις δυνάμεις τους
Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω ισχύει και σε τι βαθμό , εκείνο που ξέρω είναι πως πλησιάζει ο καιρός που οι απεργίες , οι διαδηλώσεις , οι πορείες, θα είναι περισσότερο αυθόρμητες , περισσότερο βίαιες , περισσότερο μαζικές. Η συνειδητοποίηση από τον κόσμο πως για την κατάντια του, την φτώχια του, την υπερχρέωση του , την ανεργία του κλπ , δεν ευθύνεται μόνο αυτός ή ευθύνεται αν θέλετε μόνο για την έλλειψη του ελέγχου προς την εξουσία και για την παθητική ψήφο του και πως δεν μπορεί τελικά να λύσει τα προβλήματα μόνος του-ατομικά δηλαδή, θα είναι αιτία ενός κοινωνικού κραχ , για να μιλάμε και με τους όρους τις εποχής.
Το κοινωνικό αυτό Κραχ θα διασπάσει την ήδη διασπασμένη κοινωνική συνοχή και θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις βίαιες και μαζικές. Όσο δηλαδή η ψαλίδα ανοίγει , όσο οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι , τόσο ευκολότερη θα είναι η συνειδητοποίηση της πολιτικής απάτης και της αναποτελεσματικότητας των κυβερνώντων.
Η πολιτική απάτη , η άσκηση εξουσίας με ιδιοτέλεια και ωχαδερφισμό ως αιτία , η φτώχια και η αγανάκτηση ως αποτέλεσμα, θα βγάλουν τον κόσμο στο δρόμο. Τότε τα πράγματα θα είναι ακόμα ποιο επικίνδυνα , αφού οι επιτήδειοι υπάρχουν πάντα και καιροφυλακτούν να μετατρέψουν σε ίδιον όφελος κάθε μορφή κοινωνικής δράσης. Οι μάζες είναι εύκολο να οδηγηθούν σε νέα αδιέξοδα , σε επικίνδυνα μονοπάτια, με την καθοδήγηση φυσικά ανθρώπων που ξέρουν καλά τι θέλουν , που θα είναι στους δρόμους όχι για να εκφράσουν την αγανάκτησή της , αλλά για να αρπάξουν την ευκαιρία!
Δεν ξέρω αν οι απεργοί-διαδηλωτές είναι άνθρωποι
Ø που πιστεύουν στις μαζικές κινητοποιήσεις
Ø που πιστεύουν πως μπορούν να αλλάξουν το κόσμο
Ø που πιστεύουν στις δυνάμεις τους
Ø που ξέρουν τις δυνάμεις τους
Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω ισχύει και σε τι βαθμό , εκείνο που ξέρω είναι πως πλησιάζει ο καιρός που οι απεργίες , οι διαδηλώσεις , οι πορείες, θα είναι περισσότερο αυθόρμητες , περισσότερο βίαιες , περισσότερο μαζικές. Η συνειδητοποίηση από τον κόσμο πως για την κατάντια του, την φτώχια του, την υπερχρέωση του , την ανεργία του κλπ , δεν ευθύνεται μόνο αυτός ή ευθύνεται αν θέλετε μόνο για την έλλειψη του ελέγχου προς την εξουσία και για την παθητική ψήφο του και πως δεν μπορεί τελικά να λύσει τα προβλήματα μόνος του-ατομικά δηλαδή, θα είναι αιτία ενός κοινωνικού κραχ , για να μιλάμε και με τους όρους τις εποχής.
Το κοινωνικό αυτό Κραχ θα διασπάσει την ήδη διασπασμένη κοινωνική συνοχή και θα οδηγήσει σε κοινωνικές συγκρούσεις βίαιες και μαζικές. Όσο δηλαδή η ψαλίδα ανοίγει , όσο οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι , τόσο ευκολότερη θα είναι η συνειδητοποίηση της πολιτικής απάτης και της αναποτελεσματικότητας των κυβερνώντων.
Η πολιτική απάτη , η άσκηση εξουσίας με ιδιοτέλεια και ωχαδερφισμό ως αιτία , η φτώχια και η αγανάκτηση ως αποτέλεσμα, θα βγάλουν τον κόσμο στο δρόμο. Τότε τα πράγματα θα είναι ακόμα ποιο επικίνδυνα , αφού οι επιτήδειοι υπάρχουν πάντα και καιροφυλακτούν να μετατρέψουν σε ίδιον όφελος κάθε μορφή κοινωνικής δράσης. Οι μάζες είναι εύκολο να οδηγηθούν σε νέα αδιέξοδα , σε επικίνδυνα μονοπάτια, με την καθοδήγηση φυσικά ανθρώπων που ξέρουν καλά τι θέλουν , που θα είναι στους δρόμους όχι για να εκφράσουν την αγανάκτησή της , αλλά για να αρπάξουν την ευκαιρία!
Σχόλια