Το πολίτευμα της χώρας, βασικά χαρακτηριστικά του οποίου παγιώθηκαν ήδη στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, ακολουθεί καθοδική πορεία εδώκαι πολύ καιρό. Πρόκειται για μια κρίση διαρκείας, που στο επίπεδο των δημόσιων θεσμών γίνεται αισθητή ως κρίση αξιοπιστίας.
Από όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης φαίνεται ότι οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται πια βασικούς παράγοντες του πολιτικού συστήματος: πολιτικά κόμματα, Βουλή, κυβέρνηση, δημόσια διοίκηση, δικαιοσύνη, τοπική αυτοδιοίκηση, εργατικά σωματεία, ΜΜΕ, πανεπιστήμια κ.λπ. βρίσκονται χαμηλά στην εκτίμηση της κοινωνίας. Το μεταπολιτευτικό όραμα για την παγίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε. Όμως η δημοκρατία αυτή, έτσι όπως λειτουργεί στη χώρα μας, δεν αρέσει πια σε κανέναν.Αυτή η εγχώρια θεσμική κρίση σήμερα εκτυλίσσεται παράλληλα με μια οξεία διεθνή οικονομική κρίση που έχει αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή και στην Ελλάδα. Μέχρι πρόσφατα, ευρέα τμήματα του πληθυσμού ζούσαν με σχετική ευμάρεια, που δεν ανταποκρινόταν όμως στις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Απερισκεψία που ξεδιπλώνει πια φανερά τις οδυνηρές συνέπειές της, κυρίως εις βάρος των χαμηλότερων κοινωνικών-οικονομικών στρωμάτων.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης οι πολίτες συνήθως καλούνται να υποστούν θυσίες για ένααπροσδιόριστο χρονικό διάστημα, προκειμένου να διασφαλίσουν το μέλλον, το δικό τους και τωνπαιδιών τους. Η υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον, ιδίως όταν διατυπώνεται μέσα σε τέτοιες συνθήκες, πρέπει να διαθέτει ισχυρή βάση αξιοπιστίας. Δυστυχώς, στην παρούσα συγκυρία φαίνεται πως έχουν εξαντληθεί τα αποθέματα της εμπιστοσύνης των ελλήνων πολιτών απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Η κοινωνία δεν πιστεύει ότι οι δημόσιοι θεσμοί είναι ικανοί να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο αύριο. Δυσπιστία που πηγάζει από την πεποίθηση ότι οι δημόσιοι θεσμοί έχουν προ πολλού πάψει να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, ότι επιδίδονται στην ικανοποίηση
αλλότριων συμφερόντων, ιδιωτικού ή συντεχνιακού χαρακτήρα.
ΓΙΩΡΓΟΣ Β. ΚΑΜΙΝΗΣ
Συνήγορος του Πολίτη
Σχόλια