Στη καθημερινότητά μας σκεφτόμαστε πολλά, εκφράζουμε, όμως, λίγα και γράφουμε ή για την ακρίβεια υπογράφουμε ακόμα πιο λίγα. Τα γραπτά μένουν! Ο προφορικός λόγος προσφέρει ευελιξία «δεν το είπα έτσι ή δεν εννοούσα αυτό ή δεν κατάλαβες καλά» και άλλα τέτοια. Όταν, όμως, γράφεις την άποψη σου, όταν η σκέψη σου περνάει από τη βάσανο του γραπτού λόγου, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Τότε μπορείς να πεις «έκανα λάθος», δεν μπορείς, όμως, να πεις «δεν εννοούσα αυτό ή δεν κατάλαβες καλά». Όλα αυτά, βέβαια, υπό την προϋπόθεση πως ο λόγος γραπτός ή προφορικός απευθύνεται σε ανθρώπους που διαθέτουν τη κοινή λογική.
Σε κάθε περίπτωση ο γραπτός λόγος έχει άλλη βαρύτητα. Όταν λέμε φυσικά γραπτό λόγο εννοούμε το δημόσιο γραπτό και ενυπόγραφο λόγο και όχι αποσπάσματα από το προσωπικό μας ημερολόγιο.
Έχει ιδιαίτερη αξία και βαρύτητα ο λόγος, γραπτός ή προφορικός, όταν μέσω αυτού καταθέτεις την άποψή σου για Ζητήματα που απασχολούν ευρύτερα την κοινωνία. Για Ζητήματα που προκαλούν διαφωνίες, για Ζητήματα που δημιουργούν συγκρούσεις, για Ζητήματα σοβαρά.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο λόγος είναι πιο φειδωλός, πιο λακωνικός, πιο λίγος. Ο δε γραπτός λόγος, όταν καταθέτεις δημόσια απόψεις σε σοβαρά Ζητήματα, όταν είναι να διαφωνήσεις με την κρατούσα γνώμη λιγοστεύει ακόμα περισσότερο.
Θα μου πείτε, βέβαια, ότι είναι ανούσιο να εκφράζεσαι δημόσια για δημόσια θέματα που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζεις καλά. Δεν είναι, όμως, ανούσιο να εκφράζεις την αμφισβήτηση σου και να ζητάς διευκρινήσεις για θέματα που προκαλούν τη μέση λογική.
Αφορμή γι’ αυτό το Ζήτημα είναι το φράγμα του Αποσελέμη και οι συνέπειές του για το Οροπέδιο. Στο Σύλλογο φτάνουν καθημερινά ερωτήματα και απορίες, αμφισβητήσεις και αρνήσεις. Δεν παίρνουν, όμως, την μορφή της ενυπόγραφης άποψης, της όποιας άποψης. Σκοπός μου δεν είναι να εκφράσω εδώ αυτές τις απόψεις. Σκοπός μου είναι να διεγείρω την κοινή λογική, τη λογική του μέσου ανθρώπου. Τη λογική που υπαγορεύει την άποψη και που ή άποψη αυτή δεν φοβάται γιατί δεν υπαγορεύεται. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε πως η κατάθεση γραπτής άποψης δεν αποτελεί υποχρέωση των ανθρώπων της βιοπάλης. Η γραπτή και ενυπόγραφη άποψη είναι καθήκον όσων , συνήθως εμφανίζονται στο δημόσιο διάλογο, στο δημόσιο πεδίο , όσων γράφουν την άποψη τους για άλλα «ακίνδυνα» θέματα.
Η λογική πάντως της απόκρυψης της γνώμης είναι γνωστή και αφορά την παγιωμένη αντίληψη που θέλει κάθε διαφορετική άποψη να οδηγεί σε σύγκρουση. Αυτό είναι λάθος. Η διαφορετική άποψη δεν οδηγεί ή δεν πρέπει να οδηγεί σε συγκρούσεις εφ’ όλης της ύλης. Πρέπει, δηλαδή, να μπορείς να ξεχωρίζεις τα θέματα και να επικεντρώνεις την προσοχή σου στα ενδιαφέροντα.
Είμαι θιασώτης της συναίνεσης, όχι όμως της αφέλειας, όχι της προσβολής της λογικής. Πιστεύω πως όταν εκφράζονται δημόσια οι απόψεις πρέπει να διπλοφιλτράρονται, δεν πιστεύω όμως σε καμιά περίπτωση πως πρέπει να ψιθυρίζονται ή να αποκρύπτονται
Σε κάθε περίπτωση ο γραπτός λόγος έχει άλλη βαρύτητα. Όταν λέμε φυσικά γραπτό λόγο εννοούμε το δημόσιο γραπτό και ενυπόγραφο λόγο και όχι αποσπάσματα από το προσωπικό μας ημερολόγιο.
Έχει ιδιαίτερη αξία και βαρύτητα ο λόγος, γραπτός ή προφορικός, όταν μέσω αυτού καταθέτεις την άποψή σου για Ζητήματα που απασχολούν ευρύτερα την κοινωνία. Για Ζητήματα που προκαλούν διαφωνίες, για Ζητήματα που δημιουργούν συγκρούσεις, για Ζητήματα σοβαρά.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο λόγος είναι πιο φειδωλός, πιο λακωνικός, πιο λίγος. Ο δε γραπτός λόγος, όταν καταθέτεις δημόσια απόψεις σε σοβαρά Ζητήματα, όταν είναι να διαφωνήσεις με την κρατούσα γνώμη λιγοστεύει ακόμα περισσότερο.
Θα μου πείτε, βέβαια, ότι είναι ανούσιο να εκφράζεσαι δημόσια για δημόσια θέματα που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζεις καλά. Δεν είναι, όμως, ανούσιο να εκφράζεις την αμφισβήτηση σου και να ζητάς διευκρινήσεις για θέματα που προκαλούν τη μέση λογική.
Αφορμή γι’ αυτό το Ζήτημα είναι το φράγμα του Αποσελέμη και οι συνέπειές του για το Οροπέδιο. Στο Σύλλογο φτάνουν καθημερινά ερωτήματα και απορίες, αμφισβητήσεις και αρνήσεις. Δεν παίρνουν, όμως, την μορφή της ενυπόγραφης άποψης, της όποιας άποψης. Σκοπός μου δεν είναι να εκφράσω εδώ αυτές τις απόψεις. Σκοπός μου είναι να διεγείρω την κοινή λογική, τη λογική του μέσου ανθρώπου. Τη λογική που υπαγορεύει την άποψη και που ή άποψη αυτή δεν φοβάται γιατί δεν υπαγορεύεται. Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε πως η κατάθεση γραπτής άποψης δεν αποτελεί υποχρέωση των ανθρώπων της βιοπάλης. Η γραπτή και ενυπόγραφη άποψη είναι καθήκον όσων , συνήθως εμφανίζονται στο δημόσιο διάλογο, στο δημόσιο πεδίο , όσων γράφουν την άποψη τους για άλλα «ακίνδυνα» θέματα.
Η λογική πάντως της απόκρυψης της γνώμης είναι γνωστή και αφορά την παγιωμένη αντίληψη που θέλει κάθε διαφορετική άποψη να οδηγεί σε σύγκρουση. Αυτό είναι λάθος. Η διαφορετική άποψη δεν οδηγεί ή δεν πρέπει να οδηγεί σε συγκρούσεις εφ’ όλης της ύλης. Πρέπει, δηλαδή, να μπορείς να ξεχωρίζεις τα θέματα και να επικεντρώνεις την προσοχή σου στα ενδιαφέροντα.
Είμαι θιασώτης της συναίνεσης, όχι όμως της αφέλειας, όχι της προσβολής της λογικής. Πιστεύω πως όταν εκφράζονται δημόσια οι απόψεις πρέπει να διπλοφιλτράρονται, δεν πιστεύω όμως σε καμιά περίπτωση πως πρέπει να ψιθυρίζονται ή να αποκρύπτονται
Σχόλια