Οι χθεσινοί ήρωες του ΕΣΥ, αυτοί που
χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια και που τα δελτία ειδήσεων τους αποθέωναν κάθε
λεπτό, οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι διοικητικοί, οι υπάλληλοι
καθαριότητας, οι τραυματιοφορείς, αυτοί που έχουν να πάρουν ρεπό ίσως και πάνω από ένα μήνα, αυτοί λοιπόν είναι καλοί,
αλλά μόνο για να μας σώζουν, όχι για να διεκδικούν αυτονόητα δικαιώματα, όχι
για να θέτουν ως ειδικοί τα προβλήματα και τους προβληματισμούς τους για το
σύστημα υγείας που υπηρετούν και για την πανδημία που αντιμετωπίζουν πρώτα και
κύρια αυτοί.
Σήμερα λοιπόν, παγκόσμια μέρα της υγείας, οι
ήρωες μας βγήκαν να φωνάξουν και να
διεκδικήσουν. Τι διεκδικούν; Προσλήψεις ιατρικού νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού στα νοσοκομεία μας, αύξηση του
αριθμού των ΜΕΘ και μέσα ατομικής
προστασίας… πόσο πιο αυτονόητα…. Κι όμως ενόχλησαν! Τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ επέδειξαν άμεσα
αντανακλαστικά… είδαν συνωστισμό, είδαν κινδύνους για τη δημόσια υγεία, δεν είδαν ούτε
σχολίασαν αιτήματα και διεκδικήσεις… Είχα την πεποίθηση ότι αυτό
– η αρνητική κριτική στους ήρωες- θα συνέβαινα μετά την Πανδημία. Κι όμως, μια
μέρα ήταν αρκετή για να λοιδορηθούν οι
ήρωες… Εξακολουθώ να διατηρώ την αισιοδοξία μου, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί που αναγνωρίζουν
πραγματικά το έργο των γιατρών των
νοσηλευτών και του λοιπού νοσοκομειακού
προσωπικού και που πιστεύουν ότι έχουν δικαίωμα να μιλούν δημόσια και να διεκδικούν δικαιώματα,
ειδικά το δικαίωμα της υγείας, για όλους
εμάς τους υποκριτές…
«Η ζωή ενός ανθρώπινου πλάσματος αξίζει ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο
από την περιουσία του πλουσιότερου ανθρώπου στη Γη»
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Σχόλια