Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μαζί τα φάγαTε



Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος το πολιτικό δοκίμιο 
Μαζί τα φάγαΤε


Η «ελεγχόμενη» χρεοκοπία του «ελεγχόμενου»  πολιτικού προσωπικού της χώρας μας







Συγγραφέας:
Μακράκης, Γιώργος
Εκδόσεις:
Οσελότος
Έτος:
2012
ISBN:
978-960-9607-40-7
Κατηγορία:
Πολιτική



Περιγραφή
 Μαζί τα φάγαμε: μια φράση εξόχως πολιτική, μια έννοια δηλωτική της αντίληψης των πολιτικών προσώπων που κυριάρχησαν ανενόχλητα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας τα τελευταία 30 χρόνια. Σας διορίσαμε, συνεχίζει ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, για να επιβεβαιώσει και να επαληθεύσει την πεποίθησή του, πως τα φάγαμε όλοι μαζί! Κι όμως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Τα φάγατε μόνοι σας! Μαζί τα φάγαΤε.

"Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί." Θ. Πάγκαλος εφημερίδα "Το Βήμα" 31.12.2010
 "Όταν στο κοινοβούλιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε έχει διορίσει ή ελπίζεις ότι θα σε διορίσει ή επί κάθε ρουσφετολογικής αιτίας βάση, ε, τότε, κοπρίτης θα μείνει σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ξέρει ότι δεν πρόκειται ποτέ να απολυθεί". Γ. Μακράκης 

Σχόλια

Ο χρήστης Anideos είπε…
Χειμαρώδες, γνήσιο, πονεμένο, αυθεντική φωνή ενός αυθεντικού σκεπτόμενου αγανακτισμένου, που δε μένει στη διαμαρτυρία, αλλά που εννοεί να εκτίθεται και να συμμετέχει στα κοινά, γιατί επιμένει να παίρνει την πολιτική προσωπικά, δείχνοντας το δρόμο και σε μας τους υπόλοιπους, που ακόμη και όταν δε συμφωνούμε με κάποια επί μέρους, δεν μπορούμε να μη θαυμάζουμε τη συνολική παρουσία. Η απόλυτη πίστη στην Καζαντζάκια ατομική ευθύνη, επιβάλει στο συγγραφέα το συμπέρασμα της υπέρτατης, απόλυτης ευθύνης του ηγέτη, ο οποίος άρα, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από συλλογικότητες του τύπου "μαζί τα φάγαμε", διότι ο πληθυντικός, που ίσως υποκρύπτει μια δόση κοινωνιολογικής αλήθειας (οι λαοί άλλωστε αναδεικνύουν τους ηγέτες τους) δεν συγχωρείται από τη σκοπιά της αυστηρής πολιτικής ηθικής που πρέπει να ασπάζονται οι ηγέτες μας. Άρα το θέμα δεν είναι αν ο αντιπρόεδρος είχε δίκιο ή όχι, το θέμα είναι ότι ο αντιπρόεδρος ομιλεί ως πολιτικός, και όχι ως ιστορικός ή ως κοινωνιολόγος, και ως πολιτικός οφείλει άρα να μιλά για τις δικές του προσωπικές, ή παραταξιακές ευθύνες, πολύ περισσότερο που υπήρξε πρωταγωνιστής επί τόσες δεκαετίες. Άρα η απάντηση "Μαζί τα ΦάγαΤε" δεν είναι απλώς μια εύλογη άμυνα υπέρ της αξιοπρέπειας του λαού, αλλά μια πρώτιστα πολιτική απάντηση σε επίπεδο πολιτικής ηθικής, δηλαδή στο επίπεδο στο οποίο σήμερα διαπιστώνουμε το μεγαλύτερο έλλειμμα. Εγώ βέβαια μπορεί να συμφωνήσω με τον αντιπρόεδρο, με την έννοια ότι πιστεύω όχι μόνο στην ευθύνη του ηγέτη, αλλά σε μια δημοκρατία που δεν συγχωρεί την πατρονία και το μεσσιανισμό, πιστεύω πάνω από όλα στην ευθύνη του πολίτη, και λέω πως για τον πολιτικό ευθύνεται ο πολίτης, κι όχι το αντίθετο. Σε τούτο, το καθαρά φιλοσοφικό σημείο άρα διαφωνώ με το συγγραφέα. Όμως αυτό δεν είναι σύγγραμμα πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά κραυγή πολιτικής ηθικής, και ως τέτοια με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, αλλά και καλύπτει ένα κενό, έτσι όπως όφειλε να το καλύψει. Συγχαρτήρια λοιπόν, και θερμές ευχαριστίες!
26 Μαρτίου 2012 στις 11:39 π.μ.
Ο χρήστης Anideos είπε…
Χειμαρώδες, γνήσιο, πονεμένο, αυθεντική φωνή ενός αυθεντικού σκεπτόμενου αγανακτισμένου, που δε μένει στη διαμαρτυρία, αλλά που εννοεί να εκτίθεται και να συμμετέχει στα κοινά, γιατί επιμένει να παίρνει την πολιτική προσωπικά, δείχνοντας το δρόμο και σε μας τους υπόλοιπους, που ακόμη και όταν δε συμφωνούμε με κάποια επί μέρους, δεν μπορούμε να μη θαυμάζουμε τη συνολική παρουσία. Η απόλυτη πίστη στην Καζαντζάκια ατομική ευθύνη, επιβάλει στο συγγραφέα το συμπέρασμα της υπέρτατης, απόλυτης ευθύνης του ηγέτη, ο οποίος άρα, δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από συλλογικότητες του τύπου "μαζί τα φάγαμε", διότι ο πληθυντικός, που ίσως υποκρύπτει μια δόση κοινωνιολογικής αλήθειας (οι λαοί άλλωστε αναδεικνύουν τους ηγέτες τους) δεν συγχωρείται από τη σκοπιά της αυστηρής πολιτικής ηθικής που πρέπει να ασπάζονται οι ηγέτες μας. Άρα το θέμα δεν είναι αν ο αντιπρόεδρος είχε δίκιο ή όχι, το θέμα είναι ότι ο αντιπρόεδρος ομιλεί ως πολιτικός, και όχι ως ιστορικός ή ως κοινωνιολόγος, και ως πολιτικός οφείλει άρα να μιλά για τις δικές του προσωπικές, ή παραταξιακές ευθύνες, πολύ περισσότερο που υπήρξε πρωταγωνιστής επί τόσες δεκαετίες. Άρα η απάντηση "Μαζί τα ΦάγαΤε" δεν είναι απλώς μια εύλογη άμυνα υπέρ της αξιοπρέπειας του λαού, αλλά μια πρώτιστα πολιτική απάντηση σε επίπεδο πολιτικής ηθικής, δηλαδή στο επίπεδο στο οποίο σήμερα διαπιστώνουμε το μεγαλύτερο έλλειμμα. Εγώ βέβαια μπορεί να συμφωνήσω με τον αντιπρόεδρο, με την έννοια ότι πιστεύω όχι μόνο στην ευθύνη του ηγέτη, αλλά σε μια δημοκρατία που δεν συγχωρεί την πατρονία και το μεσσιανισμό, πιστεύω πάνω από όλα στην ευθύνη του πολίτη, και λέω πως για τον πολιτικό ευθύνεται ο πολίτης, κι όχι το αντίθετο. Σε τούτο, το καθαρά φιλοσοφικό σημείο άρα διαφωνώ με το συγγραφέα. Όμως αυτό δεν είναι σύγγραμμα πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά κραυγή πολιτικής ηθικής, και ως τέτοια με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, αλλά και καλύπτει ένα κενό, έτσι όπως όφειλε να το καλύψει. Συγχαρτήρια λοιπόν, και θερμές ευχαριστίες!
26 Μαρτίου 2012 στις 11:39 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άστεγη κοινωνική πολιτική

Γιώργος Μακράκης*   Το τελευταίο διάστημα και συγκεκριμένα από την κατάθεση στη δημόσια διαβούλευση του σ/ν του Υπουργείου Εργασίας   «Μέτρα ενίσχυσης των εργαζομένων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, κοινωνικοασφαλιστικές διατάξεις και διατάξεις για την ενίσχυση των ανέργων» , πολλά ΜΜΕ δημοσιεύουν και επαναδημοσιεύουν με πηχυαίους τίτλους   «ΔΩΡΕΑΝ ΣΠΙΤΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ  ΟΑΕΔ » . Εντυπωσιακή παροχή! Ποια είναι, όμως, η αλήθεια;   Η αλήθεια είναι ότι κάποιες ελάχιστες στον αριθμό κατοικίες, θα δοθούν με περίπου άγνωστα κριτήρια, σε μη δικαιούχους. Οι κατοικίες αυτές αποτελούν στην ουσία ιδιοκτησία των δικαιούχων του τ. ΟΕΚ και τώρα γίνονται επικοινωνιακό τρόπαιο και εν δυνάμει ρουσφετολογική παροχή.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Η μετά Covid ανεργία

Η ανεργία αυξάνεται δραματικά, όσο και αν η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίζει «σε καταστολή» τους δείκτες που ομολογούν ότι η κρίση που έρχεται, αμέσως μόλις ανοίξει η αγορά, θα είναι ενδεχομένως πιο «θανατηφόρα» και από την πανδημία Του Γιώργου Μακράκη* Είναι σαφές ότι, μετά την υγεία, το μεγαλύτερο χτύπημα της πανδημίας θα το δεχθεί η εργασία. Τα αλλεπάλληλα lockdown, η αβεβαιότητα, οι αντιφάσεις, η έλλειψη προγραμματισμού στέλνουν την εργασία στα τάρταρα και την ανεργία στα ύψη. Όμως η ανεργία δεν είναι «γέννα» του Covid. Είναι προϋπάρχουσα πολιτική επιλογή. Παρά τους ευαγγελισμούς της κυβέρνησης, από το φθινόπωρο του 2019, προ Covid, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι παραμένουν σταθερά πάνω από το φράγμα του 1,1 εκατομμύριου, ενώ οι μακροχρόνια άνεργοι (άνω των 12 μηνών εγγεγραμμένοι) παραμένουν, επίσης σταθερά, πάνω από 500.000!
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Το ζήτημα της απλής και άδολης( ; ) αναλογικής..

​ Τ ης Απλής και άδολης (;) ανα- λογικής ... Η κουβέντα για το  εκλογ ικό σύστημα είναι διαρκής. Και καλώς  είναι διαρκής , καθώς  το εκλογικό σύστημα ανήκ ει στον πυρήνα της πολιτικής.  " Τίποτα  δεν είναι πιο πολιτικό από το εκλογικό σύστημα"   είχε πει ο Γάλλος πολιτικός  επ ιστήμο ν ας   Μάριος  Duverger   και είναι αλήθεια. Είναι αλήθεια ότι  το εκλογικό σύστημα επηρεάζει τον πυρήνα της πολιτικής, κυρίως της εφαρμοσμένης πολιτικής. Κι αν η πολιτική ορίζεται ως η τέχνη του εφικτού, τότε  το εκλογικό σύστημα  την  επηρεάζει άμεσ α γιατί είναι τέχνη εφικτή. Ιδίως όταν , όπως στην Ελλάδα ,  το εκλογικό σύστημα αφήνετ αι  (έστω και σε δεύτερη φάση)  στην ευχέρεια του  απλού Νομοθέτη .  Όταν, δηλαδή, δ εν ανήκει  στις συνταγματικές διατάξεις, οπότε  η αλλαγή του θα προϋπέθετε και χρόνο και συναινέσεις.  
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα